15 Years and still attend the ESL class?

    การเรียนนั้นไม่มีที่สิ้นสุด 

    หลังจากอยู่พำนักที่นิวยอร์กมาเป็นเวลากว่า 15 ปี เอาจริง ๆ เราก็ว่าภาษาอังกฤษเราไม่ได้แย่ขนาดเท่าไหร่นะ ฟังออก พูดได้ เขียนเป็น แต่ที่มันน่าจะดูไม่เข้าที่คงเป็นเรื่องของ สำเนียง (Accent) กับเรื่องของวัฒนธรรมที่เราไม่รู้จัก ไม่อินนั่นเอง 

    แหม..... ก็ไม่อยากโทษระบบการศึกษาบ้านเราเท่าไหร่หรอกนะ แต่ว่าไอ้ที่เรียนภาษาอังกฤษมาตั้งแต่ป. 1 จนจบมหาลัย เป็นเวลาร่วม ๆ 20 ปีได้เนี่ย กรูพูดได้แค่

    "Good morning teacher." พอครูตอบมาว่า Good morning students, how are you?

    "I'm fine, thank you and you?" พวกเราทุกคนก็ตอบเสียงดังฟังชัดแบบนี้น่ะแหละ ครูก็ตอบกลับมาว่า I'm very well. Sit down.

    "Thank you teacher." ตอบเสร็จก็นั่งลง เฮ้อ.... คิดแล้วก็สงสารครอบครัวนะ ตอนนั้น ขายที่นาส่งควายอย่างเราเรียน 555

    

    แต่ไม่เป็นไร ไม่มีคำว่าสายเกินเรียน เพราะฉะนั้นแม้เราจะอยู่มานาน แต่ก็คิดแล้วว่า ต่อไปนี้จะเปิดรับอารยธรรมตะวันตกแบบเต็มที่ จะตั้งใจเรียนให้เต็มที่ จะพัฒนาภาษาอังกฤษให้ดีขึ้นไปอีกขั้น

    วันก่อนก็เลยออกจาก Comfort zone อาหาร Asia ไปร้าน BBQ มา ชื่อ John Brown คือ เราก็มีกินพวกอาหารตะวันตกบ้างนะ แต่ไม่ค่อยจะจำหรอกนะว่ากินอะไร คือ จิ้ม ๆ เลือก ๆ ส่ง ๆ ไปนั่นแหละ เพราะว่าเราไม่แคร์ไง 555 แต่ไหน ๆ คิดว่าจะอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตแล้ว ก็คงต้องเอาให้ชินให้ได้ล่ะนะ

    วันนั้นสั่ง Reuben ไป ตอนนี้จำได้แล้วว่า มันจะเป็นเนื้อแดง ๆ มากับ Coleslaw ในขนมปังอ่ะนะ ก็อร่อยดี เนื้อแน่น ๆ บวกกับ Coleslaw ที่รสชาติเปรี้ยวๆ เผ็ด ๆ (ปรกติไม่เผ็ดนะ แต่ร้านนี้เผ็ดนิด ๆ) แล้วก็มีสั่ง แบบ 2 Meats + Side : แต่ไม่รู้ว่าสั่งอะไรเพราะ จี้เป็นคนสั่ง ถามนาง นางบอกจำไม่ได้ ฮ่วย!!! แล้วมาบอกให้เราจำ

วันต่อมาก็ไปเรียนภาษาที่ Columbia University ก็โอเคนะ ย้าย Class มาAdvance แล้ว รู้สึกได้ถึงความยาก ที่ทำให้เราได้เรียนอะไรมากขึ้นด้วย อย่าง Idiom , Phrasal verb แต่เสียดายที่เป็น Class Conversation ก็เลยไม่ได้ปรับ Accent เท่าไร แต่คุณครูที่ชื่อ Abby สอนดีนะ เพื่อนร่วมชั้นก็ใช้ได้ เป็น สาวรัสเซียคน , จีนคน ชื่อ Jennifer, ญี่ปุ่น 2 คน กับหนุ่ม Brasil คนขื่อ Franklin เหมือน mr. president Franklin Roosevelt.

วันนี้เขียนเท่านี้ก่อนแล้วกันนะ ถือว่ากลับมาเขียนอีกครั้ง เพราะได้ใช้ Google Classroom ก็เลยได้เจอ Blog เก่า ๆ ที่เขียนไว้ตั้งแต่สมัยมาที่นิวยอร์กใหม่ๆ รู้สึกว่า มันเขียนแล้ว จัดวันเวลาหมวดหมู่ในเราเองด้วย ไม่ต้องเหนื่อยไปหาในสมุดบันทึก ก็ดีเหมือนกันนะ เอ แต่เขาว่า ถ้าเขียนด้วยมือมันจะดีกว่านะ เอาไงดีหว่าเรา ช่างมันเถอะ นี่ก็ถือว่า เวิ้นเว้อ เขียนไปเรื่อย ๆ แล้วกัน ตอนหน้าจะกลับมาเขียนเป็น ภาษาอังกฤษดีกว่า